ლამაზი არის ყოველი რაიც კაცის გულს ალაღებს,
აწონ-დაწონვის გარეშე, ამ ამბავს გული განაგებს,
ლამაზი არ დადგინდება არც განსჯით და არც საზომით,
სულის სიღრმეს თუ აამებს ლამაზი ეთქმის ამ ზომით.
ქვეცნობიერი განაგებს რას მოვიწონებთ, რანი ვართ,
იგი გვკარნახობს საქციელს, ხასიათსა და მარიფათს,
ის ჩვენი ნაქნავ-ნაღვაწიც სულის სიღრმეში წერია,
ავის დარი თუ კეთილი, საქმენი ნაირფერია.
ფუჭად ჰგონია უკეთურს ვერას გაუგებს ერია,
ამრიგად, ავი საქმითა არ დააკლდება ფერია,
ყოველი საქმე სასირცხვო გულის წიგნაკში წერია,
არ გაახარებს ავის მქმნელს, ერ იყოს თუნდა ბერია.
თუკი სადგომი სულისა არ გაგისვრია ავითა,
თუ შესძლებ ამოაბრუნო ქათქათა ჯიბესავითა,
ლაღი იქნები ჩიტივით, სუმბუქი სიოსავითა,
ნათელი მოგეფინება მით ფეხებამდე თავითა.
არ გიღირს არა სიმდიდრედ რომ დასთმო იგი ლაღობა,
ნიშანი სისპეტაკისა, ფერადი, როგორც ბალღობა,
თუ არ ჩასთესავ სიავეს, ნაგროვები გაქვს კარგობა,
არ დაგჭირდება მერმისას გულში ბალღამის გალღობა.
იქავე შენახულია ყოველი შენი მარჯვობა,
ლელოს გატანა ჩვევაა, არ კი გეგონის ანგლობა,
ასევე ჩვევად იქცევა მარცხიანობა, დავრდომა,
სიმარჯვის ჩვევით იწყება გამმარჯვებელად გზადგომა.
ჩადენილ-ნამოქმედარი, შინაური თუ საჯარო,
ჩვენი საქმენი ხდებიან ჩვენი უნარის მაღარო,
მიაყურადე ბეჯითად თუ არ გსურს მტერი ახარო,
ასე ამბობდნენ ბრძენკაცნი, ყველა, ვისაც სცნობს სამყარო:
ნუ მიეჩვევი წაგებას, შეურიგდები ავსაო,
დაწყებულს ბოლო უნახე, ნუ მიანებებ თავსაო,
იქნები ყოვლის დაძლევის მოწამე მუდამ ჟამსაო,
თუ არ იგუებ გაქცევას, მარცხს არ დაუდებ ზავსაო.