გიგოს ცოცხალი ბლოგი
ოც|ნებას გაიჩენ წუთით უფიქრებლით,
ორ ნებას შეა|ერთ|ებს მგზნებარე თითები,
ავ|ნებას განიშორებ სხვისთვის თუ იქნები,
თავ|ნება ასეთ გზაზე არასდროს იქმნები.
გა|ნება შემოქმედმა ქმედების უფლება,
ი|ნება ასპარეზი გქონოდა უკლებად,
ე|ნება მოგექარგა ეს ტილო მის დარად,
და|ნებდი, გიძღვებოდეს ეგება უმცდარად.
იქ(მ)ნება არც გგონია გერგება ქმედება,
იქ(მ)ნება არც გადარდებს ეს შემოქმედება,
ევნები ამაო ყოფით და თვით ტკბობით,
ნებას თუ არად გარჯი, არცა რა იქნები.
ყველაფერზე მეტად მძულს უქნარობა,
რამეთუ უქნარობა შობს უვიცობას,
ამ ორის პირმშოა სიმხდალე,
ამ სამის მონაგარია სიბრიყვე,
ამ ოთხზე ამონაყარია შური,
ამ ხუთზე იმკის ღვარძლი,
ეს ექვსი იფქვავს მტრობას,
შვიდივე ერთად კი განასხეულებს ბოროტებას.
შენ ალბათ არც იცი რა არის ბოროტება.
ბოროტება სხვა არფერია თუ არა ის, რაც, ან ვინც, არანაირად ასარგებლებს, არამედ ზიანს აყენებს იმ მშობელ გარემოს, რომელშიც თავად არსებობს.
მებრალებიან უქნარანი, ჰაი, ჰაი, რომ მებრალებიან, მაგრამ ვაგლახ, ეს ჩემი სიბრალული ისევე პროგრესირებს სიძულვილისკენ, როგორც ზემოთ მონათხრობი ქრონოლოგია.