ისევ ღამე დგება, დღეა გარდასული,
უსაქმურობისგან მექავება სული…
ფუჭად მიდის წამი, უქმად გაფანტული,
უსათქმელობისგან მექავება სული…
ზედმეტ ტვირთად მაწევს ცხოვრება სასრული,
არს გამოფიტული, მექავება სული…
თუ ვერაფრით გავართე სული უქმად მდუმარი,
ისევ უმისამართოდ ვისეირნებ ბულვარში.
ვიკეკლუცებ, გავჭორავ, ვერაგად მოხუმარი,
თვალებს ხარბად მომაპყრობს ჭორმშიერი ბულვარი.
ჭრელად მოვიკაზმები, მოსაწონად ბულვარის,
ბულვარს დავეწაფები, ვისაზრდოებ ბულვარით.
უხვად დამაჯილდოვებს მოწონებით მხურვალით,
პატივმოყვარეობას დამფხანს ჩემი ბულვარი.
