ორი ერთში

თვალთუხილავი ძაფით შეკრული,
სამყაროს ყველა კუნჭულ-ნამცეცი,
ერთად ჩაბმული ზღაპრულ ფერხულში,
ჩვენ, ყველანი, ვართ ღმერთის საცეცი.

ჩვენი თამაშით იგი ერთობა,
ჩვენში იღწვის და ჩვენსას განიცდის,
ის თავად არის ჩვენი ერთობა,
მუდამ იზრდება, ერთ წამს არ იცდის.

და, თუ გინდა, რომ იყო ნეტარი,
გაითავისო მისი არსება,
თანაშეგრძნების შესვი ნექტარი,
მიხვდი რომ ორი ერთში თავსდება.