დადგა ღამე და მთვლემარე ნისლში,
აღარ მგონია თუ რამე ვიცი.
მთვარით დაფერილ ფარდის ნაქარგზე,
ქვეცნობიერი ნახატებს მიშლის.
რა მშვიდია და რა უცოდველი ყოფა ასეთი,
არას მოველი,
არც ვეჭიდები რაიმეს ფიქრში,
მთვარის ნაქარგებს ვუცქერი ნისლში.
გიგოს ცოცხალი ბლოგი