ლაღი ბათუმი

გატაცება ბევრჯერ დასრულდა
გაფანტული გრძნობით არაფრის,
წელიწადი ისევ გასრულდა
მოგონების თბილ ქალაქში.

მე ამ ქუჩებს შეფარებული,
ვეგებები ზღვით შეფერილ ცას,
ნაცნობ ქუჩებში,
მე ისევ გელოდები შენ, იმედით,
გელოდები, გავედრებ თავს.

ლაღი ბათუმი ძველებურად მეფერება,
რა უცნაური სიხარულით მემღერება,
შორი ოცნება გატაცებით აკვირდება
გარინდებული ვარსკვლავების ჩაფიქრებას.

როცა ზაფხული ცისარტყელებს ხატავს,
საღამო ჩუმი მოგონებებს ართავს,
ლაღი ბათუმი ძველებურად ქარგავს
აღფრთოვანებულ სიყვარულის ამბავს.

მოფარფატე თეთრი აფრები,
აბნევია მოელვარე ზღვას,
თეთრი აფრებით,
მისდევენ მოგონების ქარს ფიქრები,
სიყვარული გვახსენებს თავს.

ლაღი ბათუმი ძველებურად მეფერება,
რა უცნაური სიხარულით მემღერება,
ნაზი ქალწული გატაცებით აკვირდება
გარინდებული ვარსკვლავების ჩაფიქრებას.

როცა ზაფხული ცისარტყელებს ხატავს,
საღამო ჩუმი მოგონებებს ართავს,
ლაღი ბათუმი კიდევ ერთხელ ქარგავს
აღფრთოვანებულ სიყვარულის ამბავს.

…და ისევ გელოდები შენ, იმედით,
მოგონების თბილ ქალაქში.