გასუსულებო, მკვდარო სულებო,
ჩირგვ-ბუჩქნარებში ჩამალულებო,
შორიახლოდან უყურებთ სეირს,
სხვისი ხელიდან მოელით ხეირს.
ყუფარიებიც თქვენი ჯიშია,
არ ჩაუდგებით ჩაფარს ჯინშია,
თუ მოკლეს დათვი თქვენც ხომ ხეირი,
მყის ამღერდებით, ჰარალ-ჰეირით,
თუ არა, მშრალად გატოპავთ ფონს და
მიეფარებით სეირნ-სეირნით.
ნეტავ რად გინდათ ცხოვრება ასე,
რაში გარგიათ ეგ ცოდვით სავსე,
ვერასდროს შეკრავთ ცაზე კამარას,
ვერ შემოდგებით მყინვარის თავზე,
და ჩაფსმულ-ჩასვრილ სიკვდილის პირას,
ფუჭად ინატრებთ სიცოცხლეს სავსეს.