შენ არ გიყვარს სუფთა წყალი,
გამჭვირვალე ნაკადული,
უგვანობას ვერსად მალავ,
მკერდი არ გაქვს დაქარგული,
ისევ ჭაობს მიენდობი,
წურბელებში გაფანჩული,
კოღო-ჭიას არ მოგაკლებს
გაზაფხული და ზაფხული,
ზამთარში კი გაერთხმები
სადმე ფსკერზე, განაბული,
გაატარებ ქარიშხალებს,
ყველაფრისგან დამალული.
მსუყე დროს დაელოდები,
მდარე დინებას და ამინდს,
ჭაობის აფუხფუხებას
განადიდებ დითირამბით,
თავმომწონედ იყიყინებ,
ძრომას მოიმარჯვებ მარდად,
სიმყრალე არ შეგაწუხებს,
იგი კვებავს სწორედ მაძღრად…
შენ ვერასდროს ვერ გაუგებ,
წინწკლებიან, ცოცხალ კალმახს,
რადგან, არასდროს აჰყვები
თავბრუსდამხვევ ჩანჩქერ-აღმართს.