ობობამ უთხრა ბუზანკალს, მე რად მემდური ძამაო,
თვით ღმერთმა დამიკანონა შენნაირების ჭამაო,
რომ ყველა საპყარ-დავრდომილს გამოვადინო წვენია,
გავაბრუო და გავწყვიტო სუსტი ჯიში და გენია.
მარჯვეს, გამრჯეს და შნოიანს ვერ ვემუქრები ღმერთმანი,
თუმცაკი არ მეგულება ბევრი ასეთი თქვენგანი,
ვინც გაირჯება, იმარჯვებს ვერ ამოვაცლი გულსაო,
უუნაროს და უქნარას ამოვარიდებ სულსაო.
…
ბნელს და ჩრდილიანს სჩვევია მრავლად ობობის ქსელია,
ობობა ხარობს სადაც კი უქმად ბზუილი ბევრია,
ბაყაყიც იქვე იბუდებს სადაც ეგულვის სამყაყი,
ბუზსა და კოღოს უმადლის, მაძღარია და ამაყი.
ასეთ ცხოვრებას ეწევა ჭაობი და უდაბური,
მზის სხივი სადაც ვერ აღწევს, ვერც ნკადულის ხმაური,
რას იზამ, ასე აწესა გამჩენმა ჩვენი დღენია,
ალხანას თავის სადარი ჩალხანა აურჩევნია.